آیا در عصر دیجیتال تئاتر همچنان می تواند پاسخگوی دغدغه های مردم این عصر باشد؟
در مقاله ای با عنوان آیا در عصر دیجیتال، نمایش همچنان موضوعیت خواهد داشت؟ هنرمندان برجسته تئاتر (بازیگران، کارگردانان، تهیهکنندگان و…) به جست و جوی پاسخ این سئوال پرداختند که در مقاله ای به قلم دکتر کریگ لمبرت، معاون سردبیر مجلهی هاروارد منتشر شده است. این مقاله توسط گروه تئاتر اگزیت ترجمه و در اختیار هنرآنلاین قرار گرفته است. بخش دوم این مقاله را در اینجا می خوانید: ...
شهربازی با نورپردازی صحنهای
جان لیتگو میگوید: "برادوی امروز بسیار عجیب شده است. درست مانند شهربازی تئاتری!" در این صورت، کاری موفق و بلندمدت در مرکز شهر بوده است. شوهایی که در "برادوی" به صحنه میآیند-عملاً تعداد مشخصی از تئاترها در میدان تایم و اطراف آن- از نظر مالی قویاً موفق هستند. بر اساس آمار لیگ برادوی مجموع درآمد گیشه در سال حدود یک میلیارد دلار است، به علاوه ۱ میلیارد دلار که از تئاترهایی که به عنوان بخشی از تور خود در آنجا اجرا میکنند گرفته میشود، که به گفته تام مک گارت رئیس کیبرند اینترتینمنت، "در کسب و کار رسانه چندان زیاد نیست." شرکت او یکی از تهیهکنندگان اصلی تئاتر زنده از جمله نمایشهای برادوی و نیز تورهای اجرای تئاتر است. (گیشه سینماها در آمریکا و کانادا در سال ۲۰۱۰، ۱۰/۶ میلیارد دلار بوده است.) وی میافزاید: "اما با این حال در اوج ریاضت اقتصادی اخیر، برادوی یک سال بیسابقه و رکورددار داشته است."
نزدیک به نیمی از شوهای برادوی نمایش عادی هستند، اما نمایشهای موزیکال، هم از نظر مخاطب و هم درآمد غالب هستند. تئاترهای برادوی بخش عمدهی مخاطبان خود (۶۲٪) را از میان گردشگران جذب میکند، که نزدیک به دو سوم آنها درآمدی بالای ۷۵ هزار دلار در سال دارند و ۶۶٪ آنها زن هستند. (بالاتر از ۵۵٪ درصد در سال ۱۹۸۰) این بخش همچنان سودآور است، با وجود اینکه از هر ۸ تولید جدید، تنها یکی موفق میشود. با این وجود که سرمایهگذاری مطمئنی نیست، اما یک کار پرفروش میتواند سرمایه تولید را در سال ۸۰ به ۱ بازگرداند. همچنین حمایتکنندگان از بازتولید یکی از شوهای مشهور توانستهاند حدوداً ۲۰ به ۱ از سرمایه اولیه کسب درآمد کنند، در حالیکه اثر نیز همچنان روی صحنه و در حال فروش است.
مکگارت میگوید: "برادوی کسبوکاری پرهزینه است. جریان اصلی است-برای اینکه تجربی باشد ساخته نشده است، همچنان که استودیوهای فیلمسازی وقتی به عنوان فیلمساز مستقل عمل میکنند، همان تولیدات همیشگی خود را نمیسازند." اما به گفته او تفاوت اصلی تئاتر با سینما این است که "میتوان یک فیلم را بر روی هزار پرده یا پنجهزار پرده اکران کرد، اما یک شوی برادوی محدود به ظرفیتهای تئاتر است- حتی با وجود اینکه اجراها میتوانند زمان مشخصی برای پایان نداشته باشند، اما قرار نیست صندلیهای جدید در سالنها سبز شود."
با وجود تمام ریسکها، برای کسی که سرمایه بلااستفاده دارد و تئاتر را هم دوست دارد، "فرشته" شدن میتواند بسیار هیجانانگیز باشد. میتوانید بخشی از سهام یک تئاتر موزیکال را خریداری کنید، مثلاً فقط ۲۵ هزار دلار، و به این ترتیب میتوانید یک زندگی تئاتری داشته باشید. این به این معنی است که به تمام گزینشها، کارگاهها، اجراهای آزمایشی، افتتاحیهها و مهمانیهای سرمایهگذاران تمام نمایشهای برادوی دعوت خواهید شد. به گفته مکگارت: "شما میتوانید آهنگساز را به خانه خود بیاورید تا موسیقی را بر روی پیانو خانهتان بنوازد. در مقایسه با مثلاً عضو شدن در باشگاه گلف، خیلی بیشتر میشود تفریح کرد."
ماجراجویی با تماشاچیان
دیان پائولوس مدیر هنری تئاتر رپرتوار آمریکا میگوید: "سندرمی در حرفه ما وجود دارد که تماشاچی و خصوصاً جوانترها به خاطرش مورد سرزنش واقع میشوند. آنها دیگر نمیخواهند به تئاتر بروند، چرا؟ چون تمرکز حواس ندارند. ترجیح میدهند کنترل به دست خودشان باشد، با همان دستگاههای کوچک در دستانشان. گزینههای تفریحی بسیار زیاد است. فرهنگ ما دارد به بیراهه میرود. این همیشه به نظرم تضعیفکننده بوده است، چرا که جایی برای تغییر باقی نمیگذارد. ما باید این تحلیل را برگردانیم و بگوییم: شاید تقصیر ماست. شاید تقصیر دستاندرکاران هنر است. نه فقط نویسندگان و بازیگران، بلکه تمام سیستم- شاید میبایست در بازگرداندن تماشاچی به تئاتر بهتر عمل کنیم. آیا تماشاچیان رفتهاند؟ بله. آیا عادت آمدن به تئاتر را در خود نپروراندهاند؟ بله. آیا تقصیر آنهاست؟ خیر!
پائولوس از نخستین فصلی که برای تئاتر رپرتوار آمریکا در سال ۲۰۰۹ برنامهریزی کرد، دعوت به تئاتر را به روز کرد. او بریدهای تیزر مانند از "نمایش الاغ"، الهام گرفته از "رویای نیمهشب تابستان" (بدون حتی کلمهای از شکسپیر) ساخت که در اطراف تماشاچیان با شرکت رقصندههای و آهنگهایی که توسط بازیگران خوانده میشد، به صورت زنده به اجرا درمیآمد. نمایش "الاغ"، نمایشی موفق که اجرایی بلندمدت در نیویورک داشت، برای اولین در همانجا توسط پائولوس و همسرش رندی واینر (تهیهکننده) به روی صحنه رفت و پس از آن در کمبریج، همچنان تماشاچیان را دستهدسته به تئاتر "زیرو-اَرو" تئاتر رپرتوار آمریکا میکشاند؛ جاییکه امروز نامش را به نام شخصیت اصلی نمایش، آبرون تغییر داده و تبدیل به کلوب شبانه تئاتر شده است.
پائولوس میگوید: "ما میبایست محدوده معنای تئاتر را گسترش دهیم. اگر شو به جای ساعت ۸ شب، نیمهشب شروع شود چه میشود؟ اگر مدت زمانش ۱۰ دقیقه باشد چه؟ یا یک ساعت باشد؟ اگر قبل از شروع اجرا ۴۵ دقیقه برقصید چه؟ جایی را بسازید که قوانین را درهم میشکند. آبرون امروز به گروه جدیدی از مخاطبان دست پیدا کرده است: مخاطبانی جوانتر و زیر ۳۰ سال. تماشاچیان آنهایی نیستند که به تئاتر میروند. آنها میخواهند در حضور دیگران باشند، معاشرت کنند؛ آنها به این تخلیه احتیاج دارند- که تئاتر میتواند آن را برایشان فراهم کند، چیزی مثل فستیوالهای قرن پنجم آتن، یا ماشپیتِ تئاتر شکسپیر گلوب. (ت.م: ماشپیت قسمتی از محل اجرای کنسرت راک است که جلوی سن قرار دارد و مردم در آن با موسیقی راک میرقصند) تئاتر باید جایی باشد که احساس کنید: من باید آن را تجربه کنم. نه اینکه فقط آن را بخوانید یا ببینید. مردم تشنهی تجربه هستند- آنها جان میدهند برای تجربه کردن.
تئاتر آینده تئاتری خواهد بود که فعالانه مخاطبان خود را درگیر میسازد و احتمالاً نه تنها دیوار چهارم را، که سه دیوار دیگر را نیز خواهد شکست. به عنوان مثال، به تازگى در تئاترى از نیویورك به نام "شهر ما"، تماشاچیان عملاً خود را جزئى از بازیگران یافتند. در بوستون، پروژه بازیگران شكسپیر -كه توسط بنجامین اِوِت (فارغالتحصیل موسسهی تئاتر رپرتوار آمریکا) در سال ٨٦ پایه گذارى شد- شكسپیر را در مكانهایى غیر معمول مانند فروشگاهها و كلیساها اجرا كرد و عملاً شكسپیر را به كوچه و خیابان برد. بیل راچ نیز در گذشته تئاتر کورنر اِستون را که تئاتر جامعهمحور را گسترش میداد به همراه دیگران پایهگذاری کرد و برداشتهایی از نمایشهای کلاسیک را در شهرهای کوچک و محلات تولید میکرد.
جک مگان، مدیر اداره هنر در هاروارد میگوید: "خلاصه مطلب، کار در محیطهای کوچکتر میتواند جذابتر باشد، چرا که دیگر مجبور نیستید میلیونها دلار بودجهی سرمایهگذاری شده را از طریق گیشه بازگردانید و میتوانید با ۴۰ یا ۵۰ هزار دلار تمام هزینههای کار را پوشش دهید. هر چه میزان سرمایه بیشتر باشد، تهیه کننده نیز مجبور است بیشتر به تعداد تماشاچی فکر کند و در نتیجه بیشتر نظر خود را به افراد خلاق تحمیل خواهد کرد."
تئوری آموزش تئاتری
رابرت بروستاین میگوید: "اگر کودکان در معرض هنر و موسیقی قرار نگیرند، نه هنرمند بار خواهند آمد نه تماشاچی." از آنجاییکه سیستم آموزشی، موتور اولیه پرورش نویسندگان، بازیگران، کارگردانان و دیگر دستاندرکاران موفق تئاتر است، بروستاین گله میکند که:"دورههای آموزشی هنر و فرهنگ در مدارس ابتدایی در دسترس نیست، چرا که بودجهها کاهش پیدا میکند و اولین قدم مدارس پس از کاهش بودجه، اخراج معلم موسیقی است."
تئاتر شکسپیر و شرکا در لنوکس با بردن تئاتر به مدارس محلی، عمیقاً با جامعه اطرافش پیوند خورده است. برنامه آنها که تقریباً شامل تمامی دبیرستانهای بخش برکشایر و همچنین بسیاری از مدارس ابتدایی و راهنمایی میشود، در طول سال بیش از ۴۰هزار دانشآموز و معلم را تحت پوشش اجراها، کارگاهها و کارآموزی قرار میدهند. از زمان آغاز فعالیتش در سال ۱۹۷۸، در کنار خود آنسامبل، نزدیک به یک میلیون شرکتکننده داشته است.
تینا پکر میگوید: "کار ما در مدارس به اندازه تولیدات تئاتریمان اهمیت دارد. هر زمانی که به دبیرستانی میرویم، برای شرکت در هر یک از نمایشهای شکسپیر معمولاً بین ۳۰ تا ۵۰ داوطلب داریم. آنها ابتدا نمایش را در مدرسه خودشان اجرا میکنند و سپس در فستیوال پاییزیمان چهار روز اجرای دبیرستانی بدون وقفه شکسپیر برای یکدیگر اجرا میکنند. هر کسی که داوطلب میشود و برای مصاحبه میآید، به شیوهای به کار گرفته میشود، و بیشتر بچهها سه سال تمام در برنامه شکسپیر شرکت میکنند. آنها بسیار مشتاقاند، چرا که این جایی است که میتوانند آزادانه صحبت کنند میتوانند احساساتشان را بروز دهند. ما میدانیم که این جامعه را میسازد: ما میبینیم بچههایی که این کار را انجام میدهند، چطور عمیقاً به هم وابسته میشوند."
در همین حال، در دهههای اخیر، انفجار سرگرمیها در فرهنگ عامه، هنجارهای فرهنگ جوانان را تغییر داده و موقعیت تئاتریها را ارتقا داده است. تام مکگارت میگوید: "شرایط دیگر مانند ۳۰ یا ۴۰ سال پیش نیست که تئاتری بودن یک انگ باشد. امروزه توانایی خواندن، رقصیدن و بازیگری در سطح بالا یک افتخار است و این مردم را تشویق میکند که به آن بپردازند." به دنبال بالا رفتن کیفیت برنامههای آموزش تئاتر در سطح مدارس متوسطه و دانشگاهها، تولیدات تئاتری به گفتهی مکگارت در بالاترین سطح خود در همهی دورانها قرار دارد. او معتقد است که علیرغم چالشهای اقتصادی بر سر راه تئاتر حرفهای، از نظر تعداد و تنوع تولیدات و نیز کیفیت کار بازیگران، کارگردانان و طراحان در همهی سطوح، تئاتر در عصر طلایی خود به سر میبرد.
جک مگان میگوید: "در هاروارد دانشجویان در سال بین ۴۰ تا ۶۰ نمایش به روی صحنه میبرند که هر یک بین ۴ تا ۸ شب اجرا میشود." بروستاین اشاره میکند که امکانات درونبرنامهای برای تئاتر به طور چشمگیری از زمان ورود او (به هاروارد) در سال ۱۹۷۹ افزایش یافتهاند. او به یاد میآورد: "زمانی بود که حتی یک واحد درسی تئاتر هم وجود نداشت، جز کلاس نمایشنامهنویسی ویلیام آلفرد (استاد دانشگاه و نمایشنامهنویس انگلیسی). تئاتر رپرتوار آمریکا ۱۲ دوره آموزشی مطالعات تئاتر معرفی کرد که کمیته هنرهای نمایشی آن را تصویب کرد، اما زمزمههایی به گوش میرسید. برخی از اعضا شروع کردند به درخواست مبنی بر اینکه معلمان بازیگری و کارگردانی ما میبایست مدارک تحصیلی بالا و نشریات علمی آکادمیک داشته باشند. آکادمیک شدن مرگ غریزه خلاق است. اما دانشگاهیان خلاق میدانند که نمیتوان محدودیتهای آکادمیک را بر افراد خلاق نیز اعمال کرد.
هاروارد یکی از معدود کالجهای بزرگ است که مرکز هنرهای نمایشی ندارد. پیتر سلارس در جلسه گفتگویی در تئاتر رپرتوار آمریکا با موضوع اپرای "نیکسون در چین" که برای اولین بار توسط وی کارگردانی شده و به روی صحنه رفته بود- عنوان کرد:"من به هاروارد آمدم چون هیچ دپارتمان تئاتری نداشتند؛ دانشگاههای زیادی وجود ندارند که از چنین امتیازی برخوردار باشند. تئاتر چیزی است که اصلاً داخل دپارتمان نمیگنجد. من عاشق این هستم که هنرمندان اینجا مجبور میشوند که خودشان راهشان را پیدا کنند. با این وجود، کمیته هنرهای نمایشی با ریاست مارتین پوچنر استاد تئاتر و ادبیات انگلیسی و ادبیات تطبیقی از وین، در حال ایجاد مرکز تئاتر (به پیشنهاد کارگروه هنر که در سال ۲۰۰۷ توسط پرزیدنت دروفاست به کار گرفته شد) برای تقویت -و نه تحمیل و جایگزینی- اجراهای زندهی فوق برنامه است.
این خبر خوشی برای بیل راچ است. او میگوید: "من در برخی از برنامههای بسیار منسجم تئاتر تدریس کردهام و از کار کم دانشجویان وحشتزده بودم، از اینکه چقدر فرصت بازیگری و کاگردانی و تمرین حرفه برایشان کم بود. من در هاروارد ۲۶ نمایش در هر گوشه از دانشگاه کارگردانی کردم، از زیرزمین خوابگاه، تا پلههای وایدنر."
داستانهایی که به نمایش درمیآیند
بیل راچ میگوید: "انسانهایی در یک اتاق، در حال خلق و تجربه یک داستان در کنار هم- این از بین نخواهد رفت. حتی امروز به گونهای عطش بیشتری هم برای آن وجود دارد." تینا پکر با او موافق است: "تنها از راه جمع شدن انسانها دور هم است. همان کاری که تئاتر میکند، که میتوان انسانیت را واقعاً حس کرد. حسی قوی، درونی و محسوس یک حس جمعی. آن را نمیتوان در فیسبوک احساس کرد، نمیتوان در تلویزیون آن را جست، و حقیقت را نیز در هیچ یک از اینها نمیتوان یافت."
او ادامه میدهد: "یونانیها، همه را در یک جا جمع میکردند، در دوران الیزابت هم اینچنین بود، درحالیکه بازیگران با مخاطبی حرف میزدند که گوش میکرد، نه این که نگاه کند. تغییر شکل صحنه تئاتر و به وجود آمدن قاب صحنه، تماشاچیان را از بازیگران جدا کرد و قابی یا پنجرهای را به وجود آورد که نمایش از داخل آن دیده شود. حال ما به جایی رسیدهایم که تماشاچیان و بازیگران حتی با هم در یک اتاق هم نیستند. اما پرسیدن سوال با هم- این چیزی است که اجتماع را میسازد. به عنوان یک بازیگر، وقتی که موفق هستید، آن را در بدنتان احساس میکنید، احساس میکنید که دارید به آن میرسید. تصویری درونی از نقش کسی که بازی میکنید دارید؛ که یک کل منسجم میسازد. آن را از طریق واکنش مخاطبانی که آن را درک کردهاند نیز احساس میکنید."
چنین تجربهای نمیتواند با هیچچیزی که بر صفحهی تصویر، به شکل سهبعدی یا حتی متعامل دیده میشود، جایگزین شود. تئاتر مطمئناً در آینده زنده خواهد ماند- تنها سوال این است که چه شکلی خواهد داشت؟ عطش برای داستانسرایی زنده، برای تجربه مشترک بازیگر و تماشاچی، ممکن است حتی افزایش یابد؛ اگر، و وقتی، که مردم از بستههای بینقص تدوینشده و جلاخورده و پرزرقوبرق تلویزیون و تولیدات سینمایی خسته شوند. لیتگو میگوید: "در تئاتر نوعی ظرافت شکننده وجود دارد، چرا که هر چیزی ممکن است اتفاق بیافتد. نوعی هیجان نفسگیر در تئاتر نهفته است."
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری استان یزد: دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه پس از سه روز برگزاری با معرفی برگزیدگان بخش های مختلف در یزد به کار خود پایان داد.
آیین اختتامیه و معرفی برگزیدگان این جشنواره شامگاه یکشنبه 18 مرداد با حضور جوادیان زاده مدیر کل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری، دکتر پهلوانیان مدیر کل صدا وسیمای مرکز یزد، دکتر محمدی و دهقان مشاوران فرهنگی و هنری استاندار یزد، ورشویی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان یزد، هیأت داوران جشنواره، گروه های شرکت کننده و جمعی از هنرمندان پیشکسوت و جوان و علاقه مندان تئاتر در سالن همایش های مجتمع آموزشی ملاصدرا یزد برگزار شد ...
در این مراسم پیام های تصویری دکتر صالح جوکار نماینده مردم یزد و اشکذر در مجلس شورای اسلامی، دکتر پهلوانیان مدیر کل صدا وسیمای مرکز یزد، غیاثی مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان، عظیمی زاده شهردار یزد و ورشویی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان یزد در خصوص دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه پخش شد.
رییس حوزه هنری استان یزد در این آئین، ضمن تشکر از حضور پویا و پرشور هنرمندان جوان عرصه تئاتر به ویژه هنرمندان شهرستانی در این رویداد هنری، کشف، پرورش و حمایت از استعدادهای هنری جوان، تولید آثار فاخر نمایشی، کمک به ارتقای تئاتر استان و نیز ایجاد جریانی سازنده و اثر بخش در مقابله با جنگ نرم دشمنان را از مهمترین اهداف برگزاری این جشنواره برشمرد.
محمد صادق کوچک زاده با بیان این که بیش از 100 هنرمند جوان درگیر این جشنواره بودند، ادامه داد: پس از اعلام فراخوان، 24 متن نمایشی به دبیرخانه جشنواره رسید که گروه بازخوانی 18 متن را برای حضور در مرحله بازبینی انتخاب کردند و در نهایت 9 اثر نمایشی با موضوعات مختلف تولید شد.
وی افزود: هیأت بازبینی آثار، طی سه روز از 10 تا 12 مرداد نمایش های راه یافته به بخش بازبینی را مورد بازبینی و ارزیابی قرار داد و در پایان شش اثر برتر را برای شرکت در بخش نهایی جشنواره انتخاب و معرفی کرد که این آثار نیز در مدت سه روز از 16 تا 18 مرداد در پلاتو حوزه هنری استان به رقابت پرداختند.
در ادامه دکتر محمود دهقان هراتی عضو هیأت داوران، نتایج دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه یزد را به شرح ذیل اعلام کرد؛
هیأت داوران در بخش طراحی برنوشت(بروشور) تندیس جشنواره، لوح تقدیر و جایزه نقدی را به حسین کریمی برای طراحی برنوشت نمایش «شبح طبقه سوم» اهدا کرد.
در بخش موسیقی، لوح تقدیر به محمد مقدسی برای موسیقی افکتیو نمایش «دگا» اعطا شد.
در این بخش لوح سپاس، تندیس و جایزه نقدی جشنواره به حسین افروز طراح موسیقی و آهنگساز نمایش «شبح طبقه سوم» اهدا شد.
هیأت داوران در بخش طراحی لباس هیچ اثری را شایسته تقدیر ندانست.
هیأت داوران در بخش طراحی صحنه لوح تقدیر جشنواره را به رضا رحیمی از بافق برای طراحی صحنه نمایش «حکایت ناتمام یک زن» اهدا کرد. جایزه برگزیده این بخش به همراه لوح سپاس و تندیس جشنواره نیز به امین محمدی نیا برای طراحی صحنه نمایش «دگا» تعلق گرفت.
در بخش طراحی نور، لوح تقدیر و جایزه این بخش به احسان نیک محضر طراح نور نمایش «کمد دیواری» اعطا شد.
در بخش بازیگری زن هیأت داوران با تقدیر از اکرم تفکری به خاطر بازی در نمایش «حکایت نا تمام یک زن»، جایزه رتبه سوم و لوح تقدیر این بخش را به فاطمه تقی زاده بازیگر نمایش «حکایت نا تمام یک زن» از بافق اهدا کرد.
جایزه رتبه دوم این بخش به همراه لوح تقدیر به ستاره توانگر برای بازی در نمایش «خاموشی دریا» تعلق گرفت.
هیأت داوران با اهدای تندیس جشنواره، لوح سپاس و جایزه نقدی به فریبا مقیمی برای بازی در نمایش «کمد دیواری» وی را به عنوان رتبه اول بازیگری زن دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه معرفی کرد.
جایزه نقدی و لوح تقدیر رتبه سوم بخش بازیگری مرد به علیرضا سیفیان برای بازی در نمایش «دهانی پر از کلاغ» از میبد تعلق گرفت.
هیأت داوران همچنین لوح تقدیر و جایزه نقدی جشنواره را به حسین خانی به خاطر ایفای نقش در نمایش «دگا» اهدا کرد.
جایزه رتبه نخست این بخش به همراه لوح سپاس و تندیس جشنواره به مجتبی لاله زاری برای بازی در نمایش «کمد دیواری» اهدا شد.
نمایشنامه نویسی؛ در این بخش هیأت داوران هیچ کدام از متن ها را شایسته دریافت جایزه ندانست اما به خاطر تلاش نویسندگان جوان بومی در جهت خلق نمایشنامه برای جشنواره، بدون اولویت با اهدای لوح تقدیر از وحید آبرود برای نگارش «شبح طبقه سوم» و امین محمدی نیا برای نمایشنامه «دگا» قدردانی کرد.
در بخش کارگردانی، جایزه رتبه سوم به همراه تندیس و لوح سپاس به امین محمدی نیا کارگردان نمایش «دگا» اعطا شد.
هیأت داوران جایزه رتبه دوم کارگردانی، تندیس و لوح سپاس جشنواره را به حسام افروز کارگردان نمایش «کمد دیواری» اهدا کرد.
هیئت داوران در این بخش اثری را حائز رتبه اول تشخیص نداد.
هیأت داوران جشنواره متشکل از محمود عالیشوندی، محمود دهقان هراتی و فرید میرشکار از بین نمایش های اجرا شده در دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه، نمایش «کمد دیواری» به کارگردانی حسام افروز را به عنوان برگزیده، به جشنواره منطقه ای تئاتر سوره ماه معرفی کرد.
دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه به همت حوزه هنری استان از 16 تا 18 مرداد با حضور شش اثر نمایشی در یزد برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری استان یزد: رئیس حوزه هنری یزد و دبیر جشنواره با اعلام این خبر گفت: هیأت بازبینی آثار دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه متشکل از احمد سلیمانی، محمد محمد سیفی و ابوالفضل سلیمی دربرزی از 10 تا 12 مرداد به بازبینی و ارزیابی 9 اثر شرکت کننده در این بخش پرداختند و آثار منتخب جشنواره را معرفی کردند ...
محمدصادق کوچک زاده با بیان این که حدود 120 هنرمند جوان درگیر این جشنواره اند، افزود: این هیأت با حضور در شهرستان های میبد، بافق و یزد در نهایت شش اثر برتر را برای حضور در بخش مسابقه انتخاب کردند.
دبیر جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه با اشاره به انتخاب چهار اثر از شهرستان یزد و دو اثر از شهرستان های میبد و بافق ادامه داد: بر اساس رأی هیأت بازبینی، نمایش های «دِگا»به نویسندگی و کارگردانی امین محمدی نیا، «شبح طبقه سوم» نوشته وحید آبرود و به کارگردانی حامد خلیلی، «خاموشی دریا» به نویسندگی رضا گوران و کارگردانی هادی دهقان،«کمد دیواری» نوشته کیوان میر محمدی و کارگردانی حسام افروز،«حکایت ناتمام یک زن» به نویسندگی احسان جانمی و کارگردانی رضا رحیمی از بافق و «دهانی پر از کلاغ» نوشته جمشید خانیان و کارگردانی جعفر جعفر زاده از میبد به بخش مسابقه راه یافتند.
وی با بیان این که آثار راه یافته به بخش مسابقه طی سه روز در پلاتو حوزه هنری به رقابت می پردازند، افزود: نمایش برگزیده این رویداد به جشنواره منطقه ای تئاتر سوره ماه معرفی خواهد شد.
کوچک زاده ادامه داد: در مراسم اختتامیه، برگزیدگان بخشهای؛ نمایشنامه نویسی، كارگردانی، بازیگری زن، بازیگری مرد، طراحی صحنه، طراحی نور، طراحی لباس و ساخت موسیقی معرفی و تجلیل می شوند و به نویسندگان جوان بومی و برترین ایده در زمینه فنی نیز جوایزی اهدا خواهد شد.
رئیس حوزه هنری یزد ضمن دعوت از پیشکسوتان، هنرمندان و علاقه مندان تئاتر برای تماشای آثار گفت: جشنواره تئاتر جوان سوره ماه شور و هیجانی خاص بین جوانان این عرصه ایجاد کرده و آینده ای درخشان و امیدبخش را نوید می دهد.
دومین جشنواره استانی تئاتر جوان سوره ماه از 16 تا 18 مرداد در یزد برگزار می شود.
خبر ذیل تنها در جهت آشنایی هنرمندان ما با نظرات مختلف دوستان تئاتری در شهرهای دیگر زده شده است تا کمی به خود بنگریم و با هم مشکل تئاتر شهرستان و استان را حل کنیم ! حتما مشکل بزرگتر از این حرفهاست ولی بهتر است بدانیم !!!
در بررسي وضعيت تئاتر اصفهان مطرح شد:
«ما تئاتریها مرغ عزا و عروسی هستیم»
اصفهان نصف جهان است و پايتخت فرهنگ و تمدن اسلامي، شهري كه هر گوشه از تاريخش مزين است به رشد و شكوفايي بخشي از هنر و فرهنگ،يكي از هنرها كه با شهر اصفهان پيوندي ديرينه دارد هنر تئاتر است. هنري كه ميخواهد همچنان در دل مردم بماند و با آنها روزگار سپري كند؛ اما صندلي تئاترهای شهر هنوز خالي است و ايسنا براي بررسي اين وضعيت ميزبان احسان جانمی، مسؤول آموزش انجمن هنرهای نمایشی و یکی از پرکارترین تئاتریهاي اصفهان شد...
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه اصفهان، جانمی در مورد دلایل ضعف تئاتر اصفهان گفت: موانع شامل سه دسته است، اول از همه نیاز به سیاست گذاریهای میان مدت و بلند مدت وجود دارد تا تئاتر استان هدفمند شود و گروههای تئاتری فقط به اجراهای مقطعی فکر نکنند و این مستلزم توجه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی است که متولی اصلی تئاتر محسوب میشود.
کمبودهای مالی، سطح کیفی تئاتر را کاهش می دهد
وی دومین دلیل را احتیاجات مالی یک گروه تئاتردانست و ادامه داد: احتياجات اين گروهها را وابسته به یک سازمان میکند تا نمایش مورد نظر آنها را اجرا کند و این وابستگی اجازه خلاقیت را از گروه میگیرد و آنها را در یک چارچوب محدود میکند و یک گروه به علت احتیاجات مالی حاضر میشود به هر نحوی که شده نمایشی را به صحنه ببرد، حتی اگر از لحاظ فنی و محتوا حرفی برای گفتن نداشته باشد و سومین مورد به خود تئاتریها برمیگردد که باید متشکل از عوامل متخصص باشند و تئاتر را به صورت حرفهایی انجام دهند.
اصفهان منتقد حرفهاي تئاتر مي خواهد
جانمی وجود یک انجمن برای فعالیت منتقدان را ضروری دانست و تاکید کرد: اما با توجه به اين نياز در حال حاضر افرادی که حتی مدرکی مربوط به این رشته ندارند خود را صاحب نظر ميدانند وبه کار بچههای تئاتر ایراد میگیرند ودر واقع ما امروز منتقدی که برای این کار آموزش دیده باشد نداريم و اگر خود من به عنوان یک کارگردان دست به کار شوم و از نمایش یک گروه انتقاد کنم در اجراهای بعدی خودم دچار مشکل میشوم زیرا ظرفیت نقدپذیری هنوز بین ما ایجاد نشده است. با اين شرايط مسلم است كه یک گروه نخواهد فهمید که اشکال نمایشش در چه چیزی بوده و سلیقه مردم چه نمایشی را در چه جایی میپسندد.
تئاتر، مرغ عزا و عروسی شده است
وی با ابراز تاسف از دید مسؤولان به تئاتر گفت: باید یک بار برای همیشه تکلیف تئاتر روشن شود و اهالی تئاتر به رسمیت شناخته شوند. ما تئاتریها به معنای واقعی کلمه بدبخت هستیم و کسی به ما اهمیت نمیدهد. به جوانان تازه وارد سالنی برای تمرین داده نمیشود و کسانی هم که سابقه کافی در این عرصه دارند، از مشکل اقتصادی رنج میبرند و ما تئاتريها در واقع مرغ عزا و عروسی شدهايم. این مشکلات به دلیل حرفهای نبودن نگاه به تئاتر است که باید مثلا با مرکز قراردادن یک مکان مانند تالار فرشچیان این نگاه را عوض کرد و سطح تئاتر را رشد داد.
به غير تئاتر كاري بلد نيستم
این کارگردان با اشاره به اينكه يكسري از مشكلات تئاتر به خود فعالان اين حوزه برمي گردد، اذعان کرد: یکی از گلایههای همکاران به من این است که جا برای فعالیت آنها نگذاشتهام، در حالی که این من نیستم که اجازه کار کردن به آنها نمیدهم بلکه فضای محدود تئاتر استان است که همه ما را در تنگنا قرار میدهد و کسی مثل من که با وجود مشکلات زیاد به این مرحله رسیدهام اجازه نمیدهم، کسی مانع کار کردنم شود و باید شفاف تصریح کنم که من به غیر تئاتر کار دیگری بلد نیستم، اقرار میکنم که آخرین کار فاخر من سه سال پیش اجرا شد اما چه کنم که باید از این راه معیشتم را تامین کنم. به دلیل وجود این محدودیتها رقابت سالمی بین تئاتریها وجود ندارد.
جانمی با بيان اينكه انحلال دانشگاه سوره يك مصيبت بزرگ بود ، خاطر نشان کرد: اکثر کسانی که امروز در حوزه تئاتر تلاش میکنند فارغ التحصیلان دانشگاه سوره هستند و اگر دانشگاه منحل نمیشد، ارتباط فرهنگی اصفهان با تهران برقرار بود و تئاتر به رشدش ادامه میداد و کسانی مانند من که دارای مدرک کارشناسی ارشد هستند، به بعد آموزش هم می پرداختند و در دانشگاه تدریس میکردند و مجبور نبودند فقط از یک راه و آن هم اجرای نمایش، امرار معاش کنند.
صدا و سيما براي تئاتر تبليغ نميكند
جانمی نداشتن مخاطب را نه فقط مشکل اصفهان بلکه مشکل تهران هم دانست و تاکید کرد: اگر به طور مثال صداوسیما وارد میدان می شد و برای تئاتر تبلیغ و مردم را برای رفتن و دیدن نمایش تشویق میکرد، این مشکل رفع میشد و تماشاچان محدود به دانشجویان و فارغ التحصیلان رشته نمایش نمیشدند.
چرا استاندار دیگر به تماشای تئاتر نمیرود؟!
اگر مسؤولان مانند گذشته به تئاتر بها میدادند، وضع بهتر میشد. به طور مثال قبلا استاندار به تماشای تئاتر میآمد و اگر این کار ادامه پیدا میکرد باعث تشویق مردم میشد. همین طور حمایت گذشته صنعت از تئاتر، نیز وجود ندارد، چرا جشنواره «آتشکار» که توسط شرکت ذوب آهن اصفهان برگزار می شود، لغو شد؟!
فرشچیان مرکز تئاتر استان شود
جانمی با ابراز امیدواری نسبت به اجرایی شدن قول آقای شالویی خاطر نشان کرد: اگر مجتمع فرشچیان به عنوان یکی از مراکز تئاتر استان شناخته شود و مسؤولان در شناساندن آن قدمهای موثری بردارند، میتوان به آینده تئاتر استان امیدوار بود . زيرا با این کار رقابتی در شهر به وجود آمده و در هر كجا رقابت باشد رشد و نمو هم خواهد بود.
تأکید سرپرست گروه تئاتر جوان شهرستان میبد مبنی بر حمایت از سخنان به جای ملازینلی در جهت حمایت از آینده هنرمندان را از وظایف هنری هنرمندان اعلام کرد و گفت : از دورویی دست بردارید و به حمایت یکدیگر بشتابید ... ( متن کامل سخنان ملازینلی به نقل از سایت انجمن هنرهای نمایشی استان یزد به شرح ذیل می باشد . )
کدام قانون اجازه داده است تا علاوه بر نظارت دستگاه های فرهنگی مرتبط با تولید و ارایه آثار فرهنگی و هنری، دیگر دستگاه ها و یا افراد غیر مرتبط هم در این باره دخالت نمایند؟!!
کدام قانون اجازه داده است تا علاوه بر نظارت دستگاه های فرهنگی مرتبط با تولید و ارایه آثار فرهنگی و هنری، دیگر دستگاه ها و یا افراد غیر مرتبط هم در این باره دخالت نمایند؟!!
صبح روز گذشته (سه شنبه 7 آذر ماه) و با برنامه ریزی و دعوت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی نمایندگان انجمن ها و موسسات فرهنگی و هنری استان یزد در سالن کنفرانس این اداره کل، نشستی را با محمد صالح جوکار نماینده مردم یزد و صدوق در مجلس شورای اسلامی برگزار کردند.
ابوالحسنی رییس انجمن هنرهای نمایشی استان یزد و ملازینلی مشاور هنرهای نمایشی مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز از سوی اداره کل به این نشست دعوت شدند که ابوالحسنی به دلیل مشغله کاری نتوانست در این نشست حاضر شود.
ملازینلی به نمایندگی از هنرمندان نمایش یزد در صحبت هایش گفت: همه مسائلی که بعضا نمایندگان و اهالی فرهنگ و هنر در رابطه با بودجه و مکان های کاری و سیاستهای حمایتی در این نشست مطرح کرده و یا مطرح خواهند کرد مشکلات معتنابهی است که در روند تولید موثر و مفید فرهنگی و آثار هنری بر سر راه این قشر وجود دارد. اما یک مشکل عمده و بزرگتر دیگر وجود دارد که در جریان تولید و یا پس از تولید آثار هنری و فرهنگی به ویژه تئاتر و موسیقی و سینما وجود دارد و آنهم دخالت دستگاه ها یا افراد غیر مسئول و غیر مرتبط در ارایه و اجرای این آثار به مردم است!
ملازینلی با تفکیک نظارت دستگاه های مرتبط و قانونی از دخالت بخشها و افراد غیر مرتبط ادامه داد: به عنوان مثال، شورای صدور پروانه نمایش که بر اساس مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی عهده دار نظارت و ارایه مجوز برای اجرای یک نمایش در سطح شهر یا استان می باشد، وقتی مجوز یک نمایش را صادر کرد، درخواست شورای شهر و یا سازمانهای وابسته به شهرداری برای تصویب و بازخوانی مجدد نمایشنامه و یا بازبینی نمایشی که فقط برای انجام تبلیغات شهری و اخذ بیلبوردهای تبلیغی به ایشان مراجعه شده است، دیگر چه محلی از اعراب دارد؟!!
و یا چرا مردم استان یزد با عنوان اینکه ساکنان شهر دارالعباده هستند از دیدن و داشتن یک کنسرت موسیقی مناسب باید محروم باشند؟! و در این باره شورای تامین استان باید نظر بدهد؟! مگر در شهر دارالعباده، قوانین دیگری غیر از شهرهای دیگر جامعه اسلامی حاکم است؟!! و همچنین درباره اینکه یک نمایش منتخب جشنواره تئاتر استانی به جشنواره منطقه ای برود یا نرود؟!!
پس از صحبت های ملازینلی حجت الاسلام مطهریان که به نمایندگی از کانون های قرآنی در این نشست حضور داشت و با وجودی که خودش هم قبلا صحبت کرده بود، سریعا در صدد پاسخ به گفته های ملازینلی برآمد و گفت: ما در شورای شهر و شهرداری فقط فعالیت هایی که برای شهرداری و در اماکن شهرداری باشد را مورد ارزیابی و نظارت قرار می دهیم و درخواست بازخوانی نمایش هایی که ارشاد اسلامی مجوز داده است را نداشته ایم.
اما به این نکته اشاره نکرد که اگر هر سازمان و ارگان دیگری هم بخواهد هر فعالیت هنری که در محل و مکان خودش اجرا می شود بازنگری نماید، در آنصورت به چند شورای ارزیابی برای رشته های مختلف هنری و فرهنگی در یک شهر و یک جامعه نیاز است؟!!
در پایان صحبت های نمایندگان انجمنها و موسسات فرهنگی، هنری وابسته به ارشاد اسلامی محمد صالح جوکار نماینده مردم یزد و صدوق در مجلس شورای اسلامی در صحبت هایی با ذکراین نکته که عمده ترین نکته فرهنگ ما فرهنگ عاشورا است و آن را نقطه عطف فرهنگ ایرانی و تمدن اسلامی دانست که حتی کشور های اسلامی با مذاهب اهل تسنن نیز به آن اهتمام جدی می ورزند. وی فرهنگ مکتوب این تمدن را قرآن ذکر کرد و فرهنگ معمول جامعه را رفتار اجتماعی دانست که از سوی اهالی یک جامعه انجام می شود. جوکار رسالت هنرمند مسلمان را معطوف ساختن هرچه بیشتر این فرهنگ مکتوب با فرهنگ معمول جامعه دانست و ادامه داد: توسعه صنعتی و اقتصادی جامعه بدون حفظ میراث سه هزار ساله و خلق تمدن و فرهنگ اسلامی نتیجه ای در بر نخواهد داشت.
نماینده مردم یزد و صدوق پیشنهاد کرد اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان طرح یک پردیس بزرگ فرهنگی یزد را اگر ارایه کند حاضر آن را تا حصول نتیجه پیگیری نمایم. وی هدف از ایجاد این پردیس ارایه هرگونه اثر فرهنگی و هنری در طول سال به مردم و مراجعان دانست و آن را از ضروریات شهر یزد ذکر کرد.
وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اینکه لازم است آثار فرهنگی بتوانند برای تولید کنندگانشان هم ثروت ساز باشند، گسترش اقتصاد فرهنگ و هنر را به تحول در صنعت گردشگری در کشور مرتبط دانست و اضافه کرد: این دغدغه را که اگر گردشگر به جامعه ما بیاید فرهنگ ما را استحاله می کند، دغدغه ای نامربوط است. فرهنگی باید از استحاله بترسد که بی ریشه و سست باشد، مطمئنا فرهنگ ما آنقدر توانمندی و ریشه دارد که بتواند بر دیگر فرهنگها برتری داشته و بر آنها تاثیرگذار باشد و نه تاثیر پذیر.
وی از تدوین طرحی در مجلس خبر داد که در صورت تصویب این طرح در مجلس، چگونگی تخصیص و مصرف بودجه های فرهنگی در کشور مورد تحقیق و تفحص قرار خواهد گرفت.
صالح جوکار در پاسخ به مورد مطرح شده از سوی نماینده نمایشگران یزد هم گفت: لازم است دستگاه های غیر مرتبط از قانون تبعیت کرده و تابع نظارت دستگاه های مرتبط فرهنگی باشند. وی شورای فرهنگ عمومی استان را موثر ترین مرجع برای رسیدگی به این تداخلات دانست.
گفتنی است در ابتدای این نشست مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن خیر مقدم به نماینده مردم یزد و صدوق در جمع هنرمندان و اهالی فرهنگ در استان، خواستار استمرار این نشست ها و دیدارها شد.
ضمنا در این دیدار، نمایندگان کانونهای قرآنی، بنیاد آذر یزدی، انجمن هنرهای تجسمی، انجمن شعر و ادب، خانه مطبوعات، چاپخانه داران، کانون های تبلیغاتی، موسسات فرهنگی و هنری، انجمن خوشنویسی، انجمن سینمای جوانان، انجمن موسیقی و کانون های مساجد نیز به بیان مشکلات و نکته نظرات خود پرداختند.
سیمرغ تلاشی از هنرمندان میبدی در بیست و دومین جشنواره تئاتر استان یزد به همراه گزارش تصویری روز دوم
یزدفردا :سرویس فرهنگی::بیست و دومین جشنواره تئاتر استانی یزد با حضور گروه های هنری مختلف در شهر یزد پیگیری می شود .
به گزارش یزدفردا :نمایش سیمرغ کاری از هنرمندان میبدی است
سیمرغ نوشته دکتر قطب الدین صادقی که توسط محمد جواد آقایی میبدی طراحی و کارگردانی شده است .
این نمایش 120 دقیقه ای با اندکی تاخیر روی صحنه رفت و نشست پرسش و پاسخ به دلیل تداخل با نمایش بعدی خیلی کوتاه برگزارشد .
محمد جواد آقایی میبدی کارگردان این نمالیش از 2 سال تمرین برای این کار سخن گفت و به مشکلات گوناگون از جمله تغییر برخی بازیگران در روزهای پایانی هم سخن به میان آورد .
در این نمایش محمد جواد آقایی میبدی , جعفرجعفر زاده , محمد حسین مشک آبادیان , علیرضا سیفیان , مرتضی زارع , خلیل عبیات , فاطمه ایزد پناه , سعید رضایی , پریما ابوالحسنی , جلیل پور عبدلی به ایفای نقش پرداختند.